چندتا از دوستام دارن تغییر رشته میدن! یعنی میخوان کنکور ارشد برن یه رشته دیگه بخونن. از ته دل امیدوارم موفق باشن. بعضیا زن گرفتن و متاهل شدن ادمای فعالی هستن و خیلی هم کار و درسشون خوبه. بعضیاهم متاهل نشدن هنوز ایشالا بشن به زودی اونا هم دارن کار میکنن و از زندگی و زمانشون لذت میبرن.بعضیا دارن اپلای میکنن و الان مشغول کارای اپلای هستن و دارن ایمیل میفرستن این ور و اونور. بعضیا پنج ساله میشن و ترم 9 تموم میکنن. یه تعدادی مصمم هستن که خوب کنکور بدن و برن ی دانشگاه دیگه. بعضیا دیگه هستن موندن اپلای کنن یا نکنن! برن یا بمونن. برا سال دیگه البته. تعدادی از بچه ها البته که میخوان برن شریف میخوان بعدش اپلای کنند برن. میپرسین من کجای این ماجرام؟
من از بدو ورود به دوره کارشناسیم به اپلای کردن به چشم یک چیز درخشان نگاه میکردم یه سری اتفاقات افتاد یه دو سه ترم کلن فکرم رو مسائل غیر درسی بود بعد از کلی اینور و اونور کردن و کلی فک کردن قرار گذاشتم کنکور بخونم و برم شریف و بعدش احتمالا برم و بعدا برگردم ایران!
همه چی داشت پیش میرفت و من با اینکه در حال خوندن و تلاش بودم ولی از این کنکور مزخرف بدم میومد تا اینکه من یهو فهمیدم ارشد مستقیم میشم! حالا خر بیار و باقالی بار کن اولا که البته خوشحال شدم بعدش دوباره کلی رفتم تو فکر گفتم حالا فعلا بخونیم کنکور، چند تا از دوستام تو این چند هفته اخیر (همونا ک بالا گفتم) تصمیماتی گرفتن 3 تاشون تا اینجا میخوان از برق برن کامپیوتر یکی از دوستای دیگم که تا دو سه ترم پیش خیلی خیلی باهم کلاس داشتیم و همه پروژه و تفریحمون هم باهم بود هم میخواد بره مدیریت!(موفق باشن ایشالا..) من جرئت تغییر مسیر دوستام رو البته تحسین میکنم البته امیدوارم رو تصمیماتشون خوب فکر کرده باشن! خلاصه باز من رفتم رو فکر این دفعه اینقد فشار شدید بود تقریبا از اپلای منصرف شدم!!! منی که اینهمه اپلای دوس داشتم. حالا منتظرم امتحانام تموم شه برم با چندتا از دوستای سال بالایی که رفتن شریف مشورت کنم که اقا توصیه می کنید من بیام شریف یا خیر!(آیا اصلا میرزه من بیام ؟) امیدوارم این اخرین باری باشه که بهش فک میکنم دیگه خسته شدم
خیلی خسسسسسسسسسسسسستتتتتتتتتته شدم.
خدایا من دارم با زندگیم چیکار میکنم؟!!! من دارم زندگی رو میبرم جلو یا اون و کارای بقیه دارن مسیر منو درست میکنن؟؟
من از بدو ورود به دوره کارشناسیم به اپلای کردن به چشم یک چیز درخشان نگاه میکردم یه سری اتفاقات افتاد یه دو سه ترم کلن فکرم رو مسائل غیر درسی بود بعد از کلی اینور و اونور کردن و کلی فک کردن قرار گذاشتم کنکور بخونم و برم شریف و بعدش احتمالا برم و بعدا برگردم ایران!
همه چی داشت پیش میرفت و من با اینکه در حال خوندن و تلاش بودم ولی از این کنکور مزخرف بدم میومد تا اینکه من یهو فهمیدم ارشد مستقیم میشم! حالا خر بیار و باقالی بار کن اولا که البته خوشحال شدم بعدش دوباره کلی رفتم تو فکر گفتم حالا فعلا بخونیم کنکور، چند تا از دوستام تو این چند هفته اخیر (همونا ک بالا گفتم) تصمیماتی گرفتن 3 تاشون تا اینجا میخوان از برق برن کامپیوتر یکی از دوستای دیگم که تا دو سه ترم پیش خیلی خیلی باهم کلاس داشتیم و همه پروژه و تفریحمون هم باهم بود هم میخواد بره مدیریت!(موفق باشن ایشالا..) من جرئت تغییر مسیر دوستام رو البته تحسین میکنم البته امیدوارم رو تصمیماتشون خوب فکر کرده باشن! خلاصه باز من رفتم رو فکر این دفعه اینقد فشار شدید بود تقریبا از اپلای منصرف شدم!!! منی که اینهمه اپلای دوس داشتم. حالا منتظرم امتحانام تموم شه برم با چندتا از دوستای سال بالایی که رفتن شریف مشورت کنم که اقا توصیه می کنید من بیام شریف یا خیر!(آیا اصلا میرزه من بیام ؟) امیدوارم این اخرین باری باشه که بهش فک میکنم دیگه خسته شدم
خیلی خسسسسسسسسسسسسستتتتتتتتتته شدم.
خدایا من دارم با زندگیم چیکار میکنم؟!!! من دارم زندگی رو میبرم جلو یا اون و کارای بقیه دارن مسیر منو درست میکنن؟؟